dannest das man jm wynter geneissen mach was der 
glenß, der Somer, der Herbst beibracht, Der harte Wynter 
kan aūch rhait fynden vnd lynderūng myt eynem gutter 
warmen peltzs, bei eym gutten fewr, jn eyner warme- 
stoben, vnd genoist oder nutzst der drier voriger theill 
des jars, Er erlūstigt sich des groenenden blowenden fro= 
lings wan er dar an gedenckt wie ich eitz dhoin, daß ich 
da vill gelitten hab, Deß schoenen Somers erfreūwet 
er sich waß er dar jnnen stūdeirt gelesen geleirt vnd ge= 
handlet, daß mir sier wol jm alter eben, vnd mogt kein 
erlichern vnd besser lūst haben alß verneūwerung der 
alten leer, eitz jn historien vnd andern boichen zū lesen 
vnd daß schriben,    Er genūist aūch deß frūchtbarlichen 
Herbst waß derselb beipracht, vnd mir, daß ich dar jn ob 
deß schoin nit [vil], so ist es doch zūr noitturfft mit gelūckt 
vnd gerathen daß ich mit sperliche<i>t vmbweren mach 
da mit mach ich zū friden syn, dan ob ich deß schoin neit 
zū freden were, so hilfft es doch nit, Dem genoigt mit 
dem jenigen waß er hat, das ist der richste vnd s<eli>gster 
der da lebt,    Vnd ob die vorbestimpte drei theil 
vnd zeiten des jarß vnd alter nit mehe vorhanden syn, 
so darff sich doch der Wynter oder oder das alterthūmb jreß 
hynscheidenß nyt zū seir besweren, Dan wie der Poeta 
Aūsoniūs. De vita hūmana schreibt, Es hab jedes alter 
vnd theill synen last, sorge, vnd vngemach, will die 
Carmina davon vermeldende mit herzū setzen. 
     Aūsonij egto: De vi: hū: {Ex graeco pythagoricum de ambiguitate eligendae vitae 1-17} 
Qūod vitę sectabor iter? si plena tūmūltū     
Sūnt fora, si cūris domūs anxia? si peregrinos     
Cūra domus seqūitūr? Mercantem si noūa semper     
Damna manent? Cessare vetat si tūrpis egestas?     
Si vexat labor agricolam? mare nau\ofragūs horror     
Infamat, poenę{ue} graūes in coelibe {caelibe} vita.     
Et graūior caūtis cūstodia vana maritis.     
Sangūineūm si Martis opūs? si tūrpia lūcra     
Foenoris {Faenoris}, et velox inopes vsura trucidat?     
Omne ęūūm cūrę, cūnctis sūa displicet ętas.     
Sensūs abest parūis lactantibūs et pūerorūm     
Dūra rūdimenta, et iūūenūm temeraria pūbes.     
Afflictat {Adflictat} Fortūna viros per bella per aeqūor.     
Iras, insidiasqūe cathenatosqūe labores     
Mūtandos semper graūioribus: Ipsa senectūs     
Expectata diū votisqūe optata malignis     
Obijcit innūmeris corpus lacerabile morbis.     
Was ohn das angeregte dem menschen dūrch alle syn lebenn 
vnd jedes theil syns lebens widderfirt da von fyndt ma- 
vill beschriben vnd der vil mit den leūthen conūerseirt 
der erfirt es leider selbst genoigsam, Es ist nit jn dissem 
orde allein es ist jn allen stetten vnd landen, war man 
hyn kompt da fyndt man ellendt jrthūmb, armūtz, kranck= 
heit gnoich, Die kyndheit wie vnschuldich sie ist wirt frilich 
nit ohn beswerniß syn, jst manchelei swacheiten vnnd 
gebrechen vnderworffen, kan syn meinong vnd anligens 
noch nit aūßretten, hat wenich verstantz nit mehe dan 
vnredliche creatūren, kan sich aūch weniger selbst helffen 
oder erretten dan jonge hoi<n>lin foegel vnd getheirß, moiß 
sich van den elteren gesynde vnd schoilmeisteren laissen 
regeren jrer vngeschicklicheit folheit vnd zorn offt vnder 
worffen syn, Die jugendt jst auch wilde, bager widder=
 
<<    2r    2v    3r    3v    4r    4v    5r    5v    6r    6v    >>
 
 
Liber Iuventutis              Liber Senectutis              Liber Decrepitudinis